سه

خیلی دلم میخواد حداقل گاهی وقتها مثل بیشتر آدمها بتونم؛زیبا و خوب و امیدوار کننده ببینم؛فردا رو ...

دو

اندازه خشکسالی روزگار

اندازه روزگاری که وقتی به ما رسید؛تَپید!

اندازه روزهای بیهوده

اندازه آرزوها و رویاهای بر باد رفته

اندازه همشون بزرگ ولی خالیم...

خالی از فردای بی مقصد

بی هدف

نامعلوم

و ترسناک

...

یک

برای روزگار خشکسالی

برای زمانه ی گرسنگی

چه بیهودگی هایی که نبود...

من

باید برگشت

به جاهای خوب

امن

و 

دل خواه

از ترس آدمها